அடிப்படைவாதம் (Fundamentalism) என்பது வழக்கமாக சமயம் சார்ந்த நம்பிக்கைகளின் மீது வைக்கும் அசைவிலாத பற்றுறுதியைக் குறிக்கும். [1] என்றாலும், இது சில சமயக் குழுக்களின் விவிலிய இலக்கியத்தைக் கண்டிப்பாக கடைபிடிக்கும் போக்கை, அதாவது அதில் குறிப்பிட்டுள்ள வேதாகம உரைகளையும் வறட்டுவாய்பாடுகளையும் கருத்தியல்களையும் பின்பற்றும் நடைமுறைப் போக்கையும் அதன் உட்குழு புறக்குழு பாகுபாட்டை பற்றிகொண்டு ஒழுகுதலையும் குறிக்கிறது. [2] [3] [4] [5] இது குறிப்பிட்ட சமய உறுப்பினர்கள் பிறழ்ந்த ஒழுக்கத்தைப் பின்பற்றும்போது, தூய்மைவாத நிலையில் முந்தைய கருத்தியல்களுக்கு மீட்பதில் உறுதிப்பாட்டையும் விருப்பார்வத்தையும் முன்வைக்கும் போக்காகும். இதனால், இந்நிறுவப்பட்ட மறைசார் அடிப்படைகளில் நின்று, இவ்வடிப்படைகள் சார்ந்தெழும் பன்முகக் கருத்துகளைப் புறந்தள்ளிவிட்டு குழுவுள்ளே அனைவராலும் ஏற்கப்பட்ட பொது கருத்தேற்பாக அடிப்படைவாதம் உருவாக்குகிறது. [6] சூழலைச் சார்ந்து, அடிப்படைவாதம் ஒருபுறம் சாய்வதாக அல்லது கோடியதாக அமையுமே ஒழிய நொதுமல்/பொதுநிலையை ஏற்பதில்லை. இது, இடதுசாரி, வலதுசாரி அரசியல் கண்ணோட்டங்களைச் சில
பேரினவாதிகளின் நிகழ்ச்சி நிரலை இன்றைய ஜனாதிபதியும் பிரதமரும் கன கச்சிதமாக கொண்டு செல்கிறார்கள் என்பதயே ஜனாதிபதியின் வில்பத்து சம்பந்தமான அறிவித்தல் காட்டுகிறது என உலமா கட்சி தெரிவித்துள்ளது. அக்கட்சி மேலும் தெரிவித்ததாவது 90ம் ஆண்டு வட மாகாண முஸ்லிம்கள் அன்றைய ஐ தே க ஆட்சியின் போது புலிகளால் அனைத்த உறிஞ்சப்பட்டு வெளியேறிய இடங்கள் 20 வருடங்களில் காடாகிப்போனது என்பதை நாடு அறியும். இந்த நிலையில் வெளியேற்றப்பட்ட முஸ்லிம்கள் மஹிந்த ராஜபக்ஷவின் சிறந்த வழி நடாத்தலில் யுத்தம் நிறைவு பெற்றபின் தாம் வழ்ந்த இடங்களுக்கு மீண்ட போது அவை காடாக காட்சியளித்தன. இதன் காரணமாக பெசில் ராஜபக்ஷவின் உதவி மூலம் முஸ்லிம்கள் அவற்றை துப்பரவு செய்து கொஞ்சப்பேர் மீள் குடியேறிய போதும் அடிப்படை வசதிகள் அற்ற நிலையிலேயே வாழ்வை ஆரம்பித்தனர். இந்நிலையில் முஸ்லிம்கள் மீள் குடியேறுவதை தடை செய்ய வேண்டும் என்ற வெளிநாட்டு டயஸ்போராக்களின் வேண்டுதலை கடந்த அரசின் அமைச்சில் இருந்த சம்பிக்க போன்றவர்கள் பொதுபல